Translate

Sunday, March 31, 2013

LULEKUMBULLAT

















Lulekumbullat u sperkatën me sh iketë mengjes marsi,
por MALLI i tyre s’u shua.
Ato te paçelurat ulën më shume kryet,
të çelurat,me heshtjen rrodhën si përrua.
“S’ështe faji im”--u fola e zënë faj,
“Por jo, jo kështu te trishtuara!
DIELLI i marsit, një ditë do të çelë
Per ju, por…dhe për mua!”


PËR TIME BIJË

      

  E bukura ime!
  Je bardhësia
  e ditës,
  ndriçimi yjor je
  në netët e errëta;
  hëna e plotë,
  që fton  nimfat
të dalin,
je fjalët e mia të argjendta
qendisur në zërin tënd.

Ari i shpirtit tim je!

Syri yt,
magjishëm,
më fton të përqafoj
botën;
krahët e tu yjorë,
me çojnë drejt kontinentesh
të reja;
vëshrimi yt, 
më sjell vetë Afërditën pranë,
ëmbëlsia  e zërit tënd,
mbledhur  në petale
lulesh të rralla,
më ëmbëlson jetën.

Kur ti qesh,
flladi më sjell
gurgullimën 
e zërit tënd,
që rrjedh vrullshëm
e  mbush dete jete.
Zemra ime
vlon nga dëshira
për të parë
fytyrën tënde diellore
pasqyruar në
oqeanin  blu.

Unë lundroj
në lumenj buzëqeshjesh,
gëzimi,
bardhësie,
shprese,
ëndrrash,
lumenj diejsh,
hëne,
yjesh...
bashkë me ty,
pafundësisht me ty...!

Saturday, March 30, 2013

VONË…


Poetët, kanë shpirt  të qelqtë,
sytë u lotojnë  si shiu në vjeshtë,
qeshin e  mërziten shpejt,
dashurojnë  me shpirt,
e  lëndohen lehtë.

Por…shpesh,
s’kane gjumë
bien të flenë vonë,
e çohen ndonjeherë natën,
vetëm për një rimë!
- keshtu me thoje,
dje a pardje rastësisht!

Unë  mora të lexoj  letërkëmbimin tonë,
paçka se vonë.
Sa mirë qe kam në dorë veç letrat e tua,
se po të ishe dhe ti pranë,
do të të jepja të drejtë në heshtje,
ose do të kundërshtoja,
për forcë zakoni,
te  një  kryeneçeje.

Do të të thoja, po të kisha përballë,
që nuk do shkruaja më poezi,
e ti do qeshje lehtë duke më thënë:
“Eh, kjo është vetem një përrallë!”
-“E dëgjoj muaj me rradhë,
e  nuk do ta besoj më kurre!”
Une do “zieja” nga inati,
që ti, vetes i jep gjithmonë
të drejtë,
paçka se e di, që unë mërzitem shpejt.

Ti do vije të nesëmen, te më zgjoje
me dy poezi,
e të nxirrje para meje dy flete të shkruara
si flamuj të bardhë  paqeje.
Por  unë tani, ti kam mësuar “huqet”
ti se paske njohur “inatin” tim, prej  kryeneçeje?

Eh, kjo natë marsi dhe ky shi që qan mbi të,
s’me likan të qetë sonte.
Po lë letat e tua, mënjanë
Me mëngjesin po pres,
të të kemi përballë!

UNE S'JAM POETE




Unë s’jam poete
ndërsa poeti është
më shumë se njeri!

Edhe nëse ndonjë varg
hedh në letër,
shpirti shkruan
dhe jo dora ime.




Libri im, s’ështe poezi.
Ai ështe testament
i shpirtit tim.

Edhe nëse nesër, do të kem
një dy, tre, a më shumë libra,
Unë përsëri s’do të quhem poete!

Por  testamenti  i librave te mij
do të jetë përherë:
shpirti im!

Poetja Drita lushi ju prezanton blogun e saj me krijime ne poezi dhe proze