Translate

Friday, June 13, 2014

Për  hir(t)



Për hir të interesit,
Djalli s’ështe aq i zi sa duket,
e ëngjëlli s’qenka krejt i bardhë.
Pse të moj bëjnë ndonjëherë edhe pakt?
Madje, në u dashtë, që edhe të martohen,
s’është asnjë hata,
s’është aspak mëkat!

Për hir të interesit,
Kurva s’ështe aq kurvë sa duket,
sepse s’kurvëron  ashiqare.
Ato duan veç parave dhe post(e)
ato zgjedhin burra “klas”,
burra që mbajnë dhe kollare.
Kujt i plas për “Shën Maritë”?
Njerzit s’duan virgjëresha si ikona!
Njerzit të etur janë,
duan mish,
kanë epsh!
Andaj, dilni kurva!
Jeni më të ndershme
nëse kurvëroni dhe në shesh.


Per hir të interesit,
njerzit janë gati
të dy sytë të qorrojnë,
të shurdhojnë të dy veshët.
Të flasin e përdridhen
si lavire të pështira.
E s’ështe aspak çudi,
 kur ti shihni që ndryshojnë edhe gjini.

Për hir të…


Çdo gjë kaq bajate…
Mbarsur në mëkate…

 



11 Qershor, 2014

Saturday, March 1, 2014






















Per sa kohe s’jemi vetë prindër, se dimë, a ndoshta, se masim dot dashurine e nënës, ndaj nesh.
Edhe kur bëhemi prindër,e mbi të gjitha mama,mendojmë me vete:“S’ka mundësi të na dojë kaq shumë nëna, sa ç’duam ne fëmijen tonë!”
Kur nisim të mbajmë disa vite në numur, që numërojnë dekada, bëhemi befas më të ndjeshëm dhe kutojmë më shumë, duam më shumë dhe befas me çdo ind e qelizë tonën, kuptojmë, se ështe pikërisht nëna, ajo që na do pa kushte, siç duam tashmë fëmijën mbi çdo gjë në botë.
Kuptojmë se jemi për nënën gjithçka, siç është fëmija, qëllimi i ekzistencës sonë.
Mund të kesh disa miqësi,më shumë se një fëmijë, mund të takosh më shumë se një dashuri…por NËNË, është veç NJË.
    


 NË KUVENDIM ME NËNËN.


Mirdita botë!
E nisa edhe sot kuvendimin me ty.
Me ty, e pak njerëz që më duan,
Ose bëjnë sikur,(s’e di!)

Nënokja ime p.sh, më do fort,
(e ndiej) kur me sy e fjalë më ledhaton.

Tani që u bëra dyzetekatër,
ose, ose më saktë,
dyzetekatër e një muaj,
filluar kam t’i puth duart imcake
e, shpesh e më shpesh, puthje i jap edhe në ballë, 
pesëmbëdhjetë vjet, që jeton pa (të shtrenjtin!) tim’ atë.

Mos m’u zemëro që të thërras, nënoke!
Të ndiej më afër kështu,
te ndiej çdo rrudhë
në faqe e ballë.
Si kurorë t’i shoh të gjitha thinjat, 
ah, ja dhe ndonjë flok të zi,në të rrallë!

Eh, e mira nënoke!
Edhe kur ankohesh
fajin pleqërisë ia hedh,
Paçka se akoma s’ke bëre shtatëdhjetë.

Po e di çfarë?
Të mos flasim për reumatizmën,
që të gërryen kyçet, apo pleqërinë, 
Po për gjëra të gëzuara
P.sh, për time bijë.

“Mjaltë e mjaltës”- thuhet, ëëëëë?
Po a të duket kështu ty ?
Tash’ që s’ke vetëm një,
Por (nip e mbesë),
u bënë … dy!

E di, e di nënoke!
Po ja, që bëj dhe ndonjë pyetje pa vënd,
Kur ata (nip e mbesë) të thërrasin”nëna”,
qesh e lumturohesh,
e di, kështu ta ka ënda;

Eh, nëna ime!
Ja kështu rridhka jeta.
Mbaj mend,
kur shkoje tek nëna jote e mplakur dikur,
e ktheheshe që andej, aq e trishtuar!

Ndoshta dhe nesër,
ime bijë do të kuvendojë me mua shtruar,
të më sjellë një gotë ujë,
a të më falë një ylber me fjalë!
Qenka qerthull kjo jetë nënoke!
Hajt pra:
“pa dale të të puth dhe njëherë në ballë”,
eee, ditë të mbarë!

“Muuaah” - Jetë të mbarë.




@ Drita Lushi.

Dedikuar nënës sime të shtrenjtë.
Shkruar qershor 2013.











Wednesday, January 8, 2014

Pik-Shi


Pik.
Pik.
Pik.
Bëhet shi… 

Shi…
Shtator…
Shi…
Dashuri…

Pik
Pik
Pik
Bëhet shi….
Bëhet,
Unë…
Bëhet
Ti…

Unë
ti
dhe…
retiçencë...

Ti
Unë
dhe…
asnjë…


Pik.
Pik.
Pik.
Shi- dashuri.


TRAK-TRAK

Vjeshta,
pjek fjalët,
prozën,
lindin libra…
Pjek vështrimet,
puthjet,
dashuritë,
lindin fëmijë…

Ti,
ti poezi,
 vjen
si vajzë,
me taka,
(trak-trak)
me hapa,
me teka,
kryeneçe,
s’troket.
Çel sythë
sysh,
buzësh,
duarsh,
dhe në vjeshtë.
Liqenet e prillit po ftohen.
Lulekumbullat, çelin në pranverë…
Ështe dimri para, se di?
Tani…
Eh, tani që bujte,
Po të marr me gjithë teka(taka) në gji.
e… (mos) Fli…
 Fli…  dhe zgjohu në burimet e mij.


                        
                        
                           PA LEJE


(H)Ej!
Kush të tha,
T’më hyje pa pyetur
në mendime?
Pa leje,
pasaport,
apo kartë.
Me identitet,
te shkrojtur vetem nëpër fjale.
E më bëhesh ,
Kryefjalë,
Dialog,
Monolog
Prozë,
Orë e pa orë,
Ditë (e)dhe natë
Kush tha të kaloje pa leje,
Portat e mendimeve?
Ato mbyllur qenë,
mbyllur, me dryna muajsh,
që mbanin mbi shpinë vit(e)