NGUTJE

      

    Ngutem të nis ditën,

e gjumit t’i zbuloj jorganin.

Ngutem të përqafoj diellin
e t’i marr rrezen e parë.

Ngutem të puth faqen trëndafil

të sime bijë.

Ngutem të me rrëmbejnë punët

e kurorë të vë me to.

Ngutem të takoj orët
që të zëna përdore,

më presin në rrugën time.

Ngutëm të eci hap me hap,

me ditët dhe vitet.

Nuk ngutëm gjumit t’i bie në gjunjë,

nuk ngutëm njeriut t’i them mik- që në të parën fjalë,
nuk ngutëm të perkëdhel’ bukurinë e fjalëve,
që  buzët e njerëzëve,

t’i falin pa pengesë.

Ngutem,

ngutem shumë

të jem njeri!